ZENUW-BLOKKADE

Wat is het?
Een zenuwblokkade is het uitschakelen van een zenuw die een pijnprikkel doorgeeft aan de hersenen. Een wortelblokkade is het uitschakelen van een bundel zenuwen. Hierdoor kan de pijnprikkel niet worden doorgegeven aan de hersenen. Er kan een tijdelijke proefblokkade of een definitieve blokkade worden gedaan. Er wordt altijd eerst een proefblokkade gedaan voordat eventueel een definitieve blokkade wordt uitgevoerd. Een definitieve zenuwblokkade kan langere tijd pijnvermindering geven en kan worden herhaald als de pijn toch terugkeert.

Hoe werkt het?
Spuit met verdovingsvloeistof (Kemie Guaida. Het uitschakelen van een zenuw is niet geschikt voor alle soorten pijn. Er is dus altijd een goed vooronderzoek nodig om vast te stellen of de behandeling zin kan hebben. Een zenuwblokkade of wortelblokkade wordt in dagbehandeling uitgevoerd in een speciale operatiekamer.
Bij een proefblokkade wordt de zenuw of de zenuwwortel verdoofd met verdovingsvloeistof. Als er tijdelijk een goed effect wordt verkregen kan een definitieve blokkade worden gedaan. Het effect duurt maximaal een aantal uur. Soms wordt behalve verdovingsvloeistof ook een ontstekingsremmend middel ingespoten waardoor het pijnstillend effect wat langer kan aanhouden.
Een definitieve blokkade wordt gedaan door verhitting, bevriezing of met een vloeistof die de zenuw beschadigt.

De specialist ontsmet de huid en geeft een plaatselijke verdoving op de plaats waar de proefblokkade of definitieve zenuwblokkade wordt gedaan. Proefblokkades en definitieve zenuwblokkades worden met behulp van speciale naalden uitgevoerd. De specialist prikt op zo'n manier dat de punt van de naald de zenuw bereikt.
Meestal wordt tijdens de behandeling met röntgenstraling gecontroleerd of de naaldpunt goed zit. Voor een goed röntgenbeeld is soms het inspuiten van contrastvloeistof nodig. Als er op deze manier een zenuwwortel wordt gelocaliseerd, wordt dat ook wle een radiculografie genoemd.

Bij een proefblokkade wordt verdovende vloeistof ingespoten en wordt de naald verwijderd. Als er een definitieve zenuwblokkade wordt uitgevoerd, worden er eerst kleine stroomstootjes gegeven om te bepalen of de punt van de naald op de juiste plaats ligt. Als de specialist er zeker van is dat dit zo is, wordt de zenuw door hitte, koude of vloeistof beschadigd. Daarna wordt de naald verwijderd.

De behandeling duurt vijftien minuten tot drie kwartier. Tussen verschillende blokkades moet minimaal een dag zitten.

Voor welke problemen wordt het gebruikt?
Een zenuwblokkade wordt uitgevoerd bij bepaalde vormen van chronische pijn zoals bijvoorbeeld lage rugpijn en nekpijn. Ook bij aangezichtpijn en clusterhoofdpijn en pijn bij kanker kan een zenuwblokkade zinvol zijn. Bij sommige vormen van reuma zoals de ziekte van Bechterew kan een zenuwblokkade soms ook uitkomst bieden (Bron : In Beweging, maandblad van de RPB Nummer: 1998/5).
De behandeling helpt alleen als de pijn duidelijk afkomstig is uit een bepaalde zenuw of zenuwwortel.

Door wie wordt het toegepast?
Een zenuwblokkade wordt meestal uitgevoerd door een radioloog, anesthesioloog of pijnspecialist. Soms zijn er ook andere artsen bij betrokken.

Bijwerkingen en risico's
De hoeveelheid röntgenstraling die wordt gebruikt bij het maken van de foto's is gering (zie ook het onderdeel over de röntgenfoto). Bij zwangerschap wordt deze behandeling, vanwege de risico's, normaal gesproken niet gedaan. Bijwerkingen van de verdovingsstoffen zijn zeldzaam maar kunnen bestaan uit een overgevoeligheidsreactie, moeite met praten of duizeligheid.
Na een proefblokkade of definitieve zenuwblokkade kan tijdelijk krachtverlies en uitval van gevoel optreden. Daarom is het belangrijk om met begeleiding naar het ziekenhuis te komen.
Verder is het belangrijk om elk medicijngebruik, overgevoeligheid of allergie van tevoren te melden. Een pacemaker is een reden om extra voorzichtig te zijn als er gebruik wordt gemaakt van zenuwprikkeling met stroomstootjes.
Bij gebruik van bepaalde bloedverdunnende medicijnen wordt, in overleg met de specialist, het gebruik van deze medicijnen enkele dagen voor de zenuwblokkade gestaakt.

Na een definitieve zenuwblokkade kan soms eerst vermeerdering van de bestaande pijnklachten optreden. Pijnstillers kunnen dan helpen. Het effect van de definitieve zenuwblokkade kan pas na enige tijd (zes weken tot drie maanden) worden beoordeeld.

Door de verdoving kan er tijdelijk minder gevoel in een been zitten. Ook kan de kracht in een been tijdelijk minder zijn. Dit duurt meestal enkele uren waardoor men minder goed kan lopen, fietsen of autorijden. Als de behandeling succes heeft, zal de pijn binnen enkele uren of dagen afnemen.

Er zijn verder, onder normale omstandigheden, geen blijvende ongewenste gevolgen van de behandeling bekend.