Onnodig declareren!

Medisch specialisten hebben tussen 2006 en 2008 voor ongeveer een miljard euro aan onnodige declaraties ingediend. Dat concludeert econome Fleur Hassaart in een onderzoek waarop ze vrijdag promoveert aan de Universiteit van Maastricht.

Ze onderzocht declaraties van ziekenhuizen die bij haar werkgever, zorgverzekeraar CZ, binnenkwamen. Op basis daarvan berekende ze hoe hoog het bedrag is van alle zorgverzekeraars bij elkaar. Meer dan de helft van de onnodige declaraties is volgens Hassaart inmiddels teruggevorderd door de verzekeraars.

De promovenda zegt dat het meestal niet om fraude gaat, maar om onbedoeld onjuiste declaraties. ,,Het declaratiesysteem dat in 2005 is ingevoerd, is erg ingewikkeld. Er werden veel fouten gemaakt.'' Het nieuwe declaratiesysteem DBC kwam indertijd omdat er veel wachtlijsten waren voor patiënten. In het nieuwe systeem verdienden artsen meer, naar mate ze meer verrichtingen uitvoerden. Op die manier werden de wachtlijsten weggewerkt.

Maar het systeem zet artsen ook aan tot het uitvoeren van steeds meer medische handelingen, meer dan eigenlijk nodig is. Immers, dan wordt hun inkomen hoger. Daarbij kunnen artsen meer verrichtingen opvoeren dan ze eigenlijk hebben uitgevoerd, of zwaardere behandelingen dan die daadwerkelijk zijn uitgevoerd. En dat is niet de bedoeling, zegt Hassaart. Volgens haar moet in de gezondheidszorg zuinig worden omgesprongen met het beschikbare geld, zodat zo veel mogelijk mensen zo goed mogelijk kunnen worden behandeld. ,,Het geld voor de gezondheidszorg is immers via de zorgpremies van Nederlanders opgebracht.''

CZ zegt ziekenhuizen al goed te controleren op hun declaraties. ,,Maar in de toekomst zal dat alleen maar meer gebeuren. Het gaat in de gezondheidszorg steeds vaker over kwaliteit en kostenbeheersing'', aldus een woordvoerster.

Bron: ANP

Advies

"Advies voor verzekeraars van lang lopende letselschade zaken!"



Voorkom dus meer leed dan nodig bij slachtoffers!

5 jaar zorgstelsel: de balans

Vijf jaar geleden werd het nieuwe zorgstelsel geïntroduceerd. Tijd om de balans op te maken en alvast vooruit te kijken naar 2012.

• In vijf jaar tijd zijn we bijna 50% méér gaan betalen
• Veel behandelingen zijn uit het basispakket verdwenen
• Vooral de premies voor aanvullende verzekeringen zullen in 2012 flink stijgen
• Tandartstarieven gaan omhoog
• Sommige verzekeraars hanteren bij overstappen een wachttijd. Dit betekent dat de verzekeraar het eerste jaar na de overstap geen declaraties uitbetaalt bij bepaalde behandelingen
• Sommige verzekeraars gaan selectief zorg inkopen. Dit houdt in dat de verzekeraar contracten afsluit met een aantal ziekenhuizen en behandelingen inkoopt voor bepaalde gespecialiseerde behandelingen zoals bijvoorbeeld een knieoperatie
• Fysiotherapie voor bepaalde chronische aandoeningen en (mogelijk ook) dieetadvies worden geschrapt uit de basisvergoeding

Wie ben ik?

Themadag 'Chronische pijn en pijnbestrijding: Ja en Nee

Derde themadag georganiseerd door het Ontwikkelcentrum Pijnrevalidatie in samenwerking met een vijftal patiëntenorganisatieswaaronder de afdeling Groningen/Friesland van onze vereniging. Diverse sprekers brachten pijn en pijnbehandeling in beeld.

Door dr. van Wijheanesthesioloog werd duidelijk de verschillen aangegeven tussen acute en chronische pijn. Er zit verschil in en beide vragen een eigen benadering van arts en patiënt. Chronische pijn bestaat in vele soorten en maten en gaat niet vanzelf over. Bij patiënten met chronische pijn zijn ook veranderingen waargenomen in de hersenen. De behandeling kan bestaan uit pijnbestrijding waarbij het aanvaardbaar maken van pijn vaak het best haalbare resultaat is. Soms is begeleiding bij het leren leven met pijn het advies. Er werd benadrukt dat de patiënt serieus genomen moet worden met zijn pijn"Als de patiënt zegt dat hij pijn heeftdan is dat zo".

Door mw Golpsychiater werd gesproken over de werking van antidepressiva op chronische pijn. Pijn wijst op schade in het lichaam. Bekend is dat de gevoeligheid voor pijn toeneemt naarmate je langer pijn hebt. Dat proces wordt ook wel sensitisatie genoemd. Onbegrepen pijn komt veel voor. Bij jongeren nog veel vaker dan bij ouderen. Ze legde uit hoe antidepressiva in ons lichaam hun werk doen via neurotransmitters. Neurotransmitters zijn dragers van informatie van zenuwbanen en geven informatie van de ene zenuw door aan de andere. Ze bevinden zich in de uiteinden en aan het begin van zenuwbanen. Ze worden geactiveerd door elektrische signalen. Neurotransmitters hebben een remmende of activerende rol bij pijn en depressie.

Hebben antidepressiva een dempende werking op chronische pijn? SSRI's (moderne antidepressiva) bevorderen de hoeveelheid serotinine. Over het algemeen laat onderzoek zien dat antidepressiva geen werking hebben op chronische pijn. In speciale gevallen is wel wat effect gevonden. Antidepressiva kunnen wel het omgaan met pijn verbeteren doordat de stemming er positief door wordt beïnvloed. Een depressieve stemming en chronische pijn komen vaak in combinatie voor.

Prof. Brouwer klinisch farmacoloog sprak over de definitie van een placebo: een placebo is een als geneesmiddel voorgeschreven middel zonder de werkzame bestanddelen ervan. In 1995 vond het eerste onderzoek naar placebowerking plaats. Het 'nep' geneesmiddel bleek wel degelijk een toegevoegde waarde te hebben. Zo'n 35% van het succes blijkt gerelateerd te zijn aan de verwachte uitkomst van de patiënt.

Er zijn verschillende verklaringen voor de werking van placebo's:
* de meeste klachten verdwijnen vanzelf
* een placebo geeft ook bijwerkingen
* positieve verwachtingen van de patiënt

Daarnaast speelt de huisarts een belangrijke rol. Als die positieve verwachtingen uitspreekt over een medicijn dan versterkt dat de werking. Soms heeft een placebo geen effect. Dat kan komen doordat de patiënt niet gelooft in het medicijn, omdat de behandelaar weinig sympathie voor het middel heeft of dat de vorm van het nepmiddel sterk afwijkt van de vorm van de werkzame pil. Het uiterlijk speelt in ieder geval een belangrijke rol als het gaat om het effect van medicijnen. Zowel kleur als prijs zijn belangrijk. Een dure werkt beter dan een goedkopere en bittere, beter dan een zoete en meer pillen hebben meer effect dan 1 pil.

Door mw. Schiphorst Preuper revalidatiearts werd gesproken over pijnbestrijding vanuit revalidatie perspectief en bevindingen uit eigen onderzoek. In haar centrum wordt gewerkt met een multidisicplinair team vanuit het bio-psycho-sociaal model. Multidisciplinaire begeleiding bestaat uit fysiotherapie ergotherapie en psychologische begeleiding onder leiding van de revalidatiearts. In de revalidatie is het belangrijk de totale mens te benaderen. Dus niet alleen de lichamelijke klachten maar ook de psychische staat en sociale omgeving. Hiermee zijn meteen drie factoren genoemd die van invloed zijn op het voortbestaan van chronische pijn. Er is een verschil tussen acute en chronische pijn. Chronische pijn is pijn die langer aanhoudt en vaak leidt tot werkverzuim en beperkingen in de persoonlijke sfeer. Belangrijk voor het behandelplan is om patiënten in subgroepen in te delen. Twee belangrijke subgroepen zijn: patiënten die pijn proberen te vermijdenen patiënten die zich telkens overbelasten. Onderzoek toont aan dat er een relatie is tussen chronische pijn en psychosociale factorenmaar dat deze factoren minder sterk blijken te zijn dan wel wordt verondersteld( patiënten in pijnrevalidatieprogramma). Chronische pijn kent nog veel vraagtekens als het gaat om de juiste behandeling/begeleiding en de plaats van pijnbestrijding daarin.

Vervolgens spraken twee patiënten over hun ervaringen en hun leven met chronische pijn. Ondanks pijn en beperkingen blijven beiden actief en betrokken op anderen en doen vrijwilligerswerk bij hun vereniging. Van belang blijft om te investeren in contacten met anderen en niet je gevoel voor humor te verliezen. Vanuit de huisartsenpraktijk gaf dhr. Talsma voorbeelden. In zijn praktijk zijn veel mensen met chronische pijn. Die patiënten hebben vragen over oorzaken van hun pijn hoe om te gaan met die pijn, mogelijke behandelingen en vragen over doorverwijzing. Uit zijn praktijk verhalen blijkt dat mensen heel verschillend omgaan met hun pijn en pijnmedicatie: fout gebruik van de medicatie, medicatie eigenlijk niet meer nodig na uitgebreide uitleg en een ander kiest er voor om de medicatie te laten staan. Hij gaf de volgende conclusies: chronische pijn is een probleem met veel kanten het probleem is altijd individueel en moet ook zo benaderd en behandeld worden pijnbestrijding kan onder strikte voorwaarden (het middel moet niet erger zijn dan de kwaal) en pijnmedicatie moet altijd onderdeel zijn van een bredere aanpak.

Het is heel bijzonder dat samen met een aantal patiëntenorganisaties door het revalidatiecentrum zo'n informatieve dag wordt georganiseerd. (bron: verslag Ontwikkelcentrum Pijnrevalidatie)

De medische wetenschap.

Volgens Medisch dossier van mei wordt er in de medische wetenschap op grote schaal gefraudeerd. Zo'n 90.000 publicaties van klinische onderzoeken zijn vervaardigd door pr bureaus en spindoctors. Vervolgens werd er een prominent academicus, uiteraard tegen betaling, aangetrokken om er zijn naam onder te zetten. Mogelijk bestaat 75 % van de medische tijdschriften uit dergelijke ghostwriting artikelen. De gevallen die nu bekend zijn, zijn slechts een heel klein topje van de ijsberg.

Die publikatiedruk voor wetenschappers is er sinds de tachtiger jaren. Toen is er fors bezuinigd op wetenschappelijk onderzoek en vanaf die tijd worden wetenschappers niet meer afgerekend op hun onderzoek maar op het aantal publicaties. Dat leidt onherroepelijk tot foute prikkels. Wetenschappers die zelf bijna niets aan een onderzoek gedaan hebben maar bijv alleen studenten of anderen willen toch dat hun naam eronder komt. Dat soort zaken. Voor de tachtiger jaren was het wetenschappelijk onderzoek misschien te vrijblijvend maar sindsdien is het veel te ver doorgeslagen de andere kant op. Met te grote druk en fraude als gevolg.

Voor de derde keer in drie maanden tijd komt onderzoeksfraude bij een universiteit aan het licht. Professor Don Poldermans, hoogleraar peri-operatieve cardiovasculaire zorg aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, heeft op een onzorgvuldige manier data verzameld. Bijna twee weken geleden maakte de Nijmeegse Radboud Universiteit bekend dat een promovendus onderzoeksresultaten heeft 'verfraaid'.

Hoewel deze fraudezaken aanzienlijk minder ernstig zijn, doen ze denken aan de zaak Stapel. De beroemde hoogleraar bleek jarenlang onderzoeksdata uit zijn duim gezogen te hebben. Hij werd ontslagen bij de universiteiten waar hij werkte, en leverde zijn doctorstitel in. De Universiteit Tilburg doet zelfs aangifte tegen de ex-professor.

De drie zaken doen het imago van de wetenschap geen goed, zeker aangezien het vooraanstaande hoogleraren betreft. Sommigen wijden de fraudezaken aan een structureel probleem in de academische wereld. Door de grote druk om met opzienbarende wetenschappelijke ontdekkingen te komen zouden sommige onderzoekers in de fout gaan.

Boekentip!

Inhoud Wetsvoorstel Griffierechten

Inhoud wetsvoorstel
Invoering van sterk verhoogde griffierechten om twee redenen:
a. de eigen verantwoordelijkheid van derechtzoekende
b. aanzuiveren begrotingstekort:lastenverzwaring van 240 miljoen euro voor procespartijen

Het voorstel geldt voor civiele en bestuursrechtelijke zaken. De 240 miljoen wordt zodanig verdeeld over allezaken, dat het griffierecht in sommige zaken onder de kostprijs blijft en in andere zaken ´winst´ oplevert. Er is dus sprake van kruissubsidiëring: de partij in de ene soort zaak bekostigt andere soortenzaken. On- en minvermogenden en‘middeninkomens’ betalen 25, 50 resp. 75% van het nieuwe tarief. Overheidsorganen gaan als verweerder in bestuurszaken bij verlies forse griffierechten betalen, van € 5.000 tot €30.000. Het onderscheid tussen natuurlijkepersonen en rechtspersonen voor de heffing van griffierechten wordt afgeschaft. Hoger beroep en cassatieberoep wordt ontmoedigd door tarieven van € 1.250 tot € 250.000.

Standpunt van de Orde
Het heffen van zeer hoge en soms winstgevende griffierechten is principieel onjuist. De gehele maatschappij is gebaat bij een goed functionerend rechtsbestel, niet alleen toevallige partijen die in procedures terecht komen. Rechtspraak zorgt mede voor invulling van open normen en lacunes in wetgeving, uitleg van (met elkaar strijdige) rechtsregels,en een goed economisch klimaat door oplossing geschillen en incasso van vorderingen. Burgers en bedrijven procederen al weinig en lossen veel problemen op andere wijze op. Er is geen sprake van onterechte of onnodige procedures. Rechtzoekenden nemen hun eigen verantwoordelijkheid dus al. Ondanks de compensatie stijgen de tarieven ook voor lagere inkomens flink. En bij een proceskosten veroordeling krijgen zij in principe geen korting op het griffierecht van de wederpartij. De tarieven in bestuursrecht worden verdubbeld of verdriedubbeld. Juist overheids optreden hoort laagdrempelig toetsbaar te zijn bij de onafhankelijke rechter. De regering heeft bepaalde tarieven voor bestuursrechtelijke zaken na alle protesten weliswaar iets verlaagd, maar dit is ten koste van andere rechtzoekenden gegaan. Voor civiele vorderingen boven de 1, 5 en 50 miljoen euro moeten nu zeer hoge tot draconische griffierechten worden betaald. Dit kan ook particulieren met een letselschade claim treffen, en hun toegang tot de rechterde facto onmogelijk maken. Door afschaffing van het onderscheid tussen natuurlijke personen en rechtspersonen worden de tarieven voor natuurlijke personen aanzienlijk hoger, terwijl rechtspersonen ten opzichte vande huidige tarieven vaak goedkoper uit zijn. De tarieven in civiele zaken lopen op van € 125 tot € 250.000. Bij een proceskostenveroordeling kan een partij het dubbele kwijt zijn. Dit treft niet alleen particulieren, maar ook het MKB:eenmanszaken, vof’s en het toenemend aantal zzp’ers. De midden inkomens boven modaal, de hardwerkende Nederlanders, worden hard geraakt. Zij betalen het volle pond. Deze groep procedeert al nauwelijks. Het is onwenselijk als zij niet opkunnen treden tegen foutieve facturen, wanbetaling of gebrekkige leveranties. De tarieven in hoger beroep encassatie vormen een onaanvaardbare beperking van de toegang tot de rechter,terwijl uitspraken in deze instanties vaak bredere betekenis hebben. Samenhang met bezuinigingen op de gefinancierde rechtshulp. Door de voorgestelde griffierechten incombinatie met onder meer verhoogde eigen bijdragen in de gefinancierderechtshulp wordt voor deze groep rechtzoekenden een onaanvaardbare drempel opgeworpen.

Conclusie
De Orde meent dat de toegang tot de rechter met dit voorstel op onaanvaardbare wijze in het gedrang komt. De zeer hoge griffierechten staan haaks op het grote belang van rechtspraak voor de gehele maatschappij. Het gaat niet aan dat proces partijen voor een procedure meer dan de kostprijs betalen, en daarmee andere zaken subsidiëren. Ook de rechtspraak inciviele en bestuursrechtelijke zaken behoort in overwegende mate door de overheid te worden gefinancierd. Waarom heeft het kabinet besloten tot de verhoging van de griffierechten? Reden dat we de griffierechten verhogen is allereerst de eigen verantwoordelijkheid van de rechtzoekende. Gebleken is dat slechts een kleine groep mensen gebruik maakt van de rechtspraak. De minister acht het gerechtvaardigd dat de gebruiker meer betaalt dan nu het geval is.De tweede reden is dat de verhoging van de griffierechten noodzakelijk is om de overheidsfinanciën op orde te krijgen. Om de kwaliteit van de rechtspraak te waarborgen is er voorgekozen niet te besparen op de rechtspraak zelf. Zo wordt voorkomen dat we een tekort aan rechters krijgen en te maken krijgen met het oplopen van werk voorraden en langere doorloop tijden. De Nederlandse Orde van Advocaten verzet zich tegen het kabinets voornemen om de griffierechten te verhogen. De Orde is van mening dat de toegang tot de rechter voor velen ernstig zal worden belemmerd en voor sommigen zal worden geblokkeerd. Wat is de reactie van het Ministerie hierop?De minister van Veiligheid en Justitie staat voor de toegang tot het recht. Er is goed naar de adviezen van de diverse partijen geluisterd en ook na de verhoging blijft de toegang tot het recht gewaarborgd. Het voorstel is aangepast en bevat geen onaanvaardbare tarieven. Het wetsvoorstel werpt geen onevenredige drempel op voor de toegang tot het recht,dankzij een aantal maatregelen. Zo is er voor familiezaken en voor bestuurszaken een algemeen, lager, tarief opgenomen. Ten tweede is de hoogte van degriffierechten mede afhankelijk van de hoogte van het financieel belang van de zaak en tot slot komen on- en minvermogenden, alsmede middeninkomens, in aanmerking voor een gedeeltelijke compensatie van degriffierechten. Met de invoering van de griffierechten wordt 60 procent van de bevolking gecompenseerd in de kosten voor de rechtspraak. In het huidige stelsel is dat 40 procent.

Is het Ministerie niet bang dat de toegang tot de rechter wordt belemmerd? Vooral ook omdat er vooraf griffierechten betaald moet worden, doe je dit niet dan kun je de rechtszaak meteen verliezen. En niet alleen als je zelf een rechtszaak begint, maar ook als je gedaagd wordt. Nee, zie reactie hierboven. Door vooraf griffierechten te laten betalen wordt de rechtsgang voor velen beperkt en is de start ongelijk. Want, niet iedereen is in staat om vooraf griffierechten ('de entreekaart tot de rechtbank') te betalen, stelt onder andere advocaat Bos. Zo kan bijvoorbeeld iemand die wel de middelen heeft om een rechtszaak te beginnen, de gedaagde al direct op kosten jagen, omdat deze ook eerst vooraf griffierechten moet betalen.Ziet u ook dat hier sprake is van rechtsongelijkheid aan de poort van de rechtbank? De regel dat de griffierechten vooraf (“aan de poort”)moeten worden betaald bestaat nu al. Het wetsvoorstel brengt daarin geen verandering. In kantonzaken blijft de vrijstelling van griffierechten voor de gedaagde bestaan. De gedaagde betaalt dus ook in de toekomst geen griffierecht als hij verweer wil voeren. Nieuw is de hardheidsclausule die in het voorstel is opgenomen voor de “have nots”. Deze hardheids clausule biedt de rechter de mogelijkheid om het griffierecht te verlagen of zelfs helemaal kwijt te schelden als iemand geen inkomen of vermogen heeft. Daarmee is voor iedereen de toegang tot de rechter gewaarborgd.

Griffierechten.

Minister Opstelten van Veiligheid en Justitie heeft op 7 november 2011 het wetsvoorstel griffierechten naar de Tweede Kamer gezonden. Dit wetsvoorstel heeft met name betrekking op de tariefstelling van griffierechten voor het civiele recht (familiezaken en handelszaken) en het bestuursrecht (waaronder belastingzaken). Het wetsvoorstel leidt tot een aanzienlijke verhoging van griffierechten, waardoor het voor velen te duur zal worden hun zaak voor de rechter te laten komen.

Griffierecht voor beroep
Voor het bestuursrecht gelden straks twee basistarieven. Ten eerste komt een laag tarief van € 250 voor bestuurszaken. Het lage basistarief gaat gelden voor onder meer een groot aantal belastingaanslagen, de huurtoeslag en sociale uitkeringen. Momenteel is dit tarief slechts € 41. Daarnaast komt er een hoog basistarief van € 400 voor overige bestuurszaken. Voor onvermogenden, minvermogenden en mensen met middeninkomens - in totaal zestig procent van de bevolking - gelden lagere tarieven. Zij betalen respectievelijk 25%, 50% en 75% van het volle tarief (€ 250 of € 400). Het minimum griffierecht bedraagt € 125. Er wordt niet meer vermindering van het griffierecht gegeven dan tot dat bedrag.

De inkomensgrenzen voor de drie categorieën die in aanmerking komen voor een vermindering zijn als volgt: onvermogenden: € 17.300 (alleenstaanden) en € 24.200 (samenwoners); minvermogenden: € 24.600 (alleenstaanden) en € 34.700 (samenwoners); middeninkomen: € 31.000 (alleenstaanden) en € 47.000 (samenwoners). Als maatstaf geldt het fiscale begrip ‘verzamelinkomen’, daarmee worden de inkomens uit de drie inkomensboxen bedoeld. Het griffierecht voor het instellen van beroep tegen een verklaring over de financiële situatie van de indiener van het beroep bedraagt in alle gevallen € 125. Het kabinet streeft naar inwerkingtreding van het wetsvoorstel op 1 juli 2012.

Tegenstand
De Nederlandse Orde van Advocaten verzet zich tegen het kabinetsvoornemen om de griffierechten te verhogen. De Orde is van mening dat de toegang tot de rechter voor velen ernstig zal worden belemmerd en voor sommigen zelfs zal worden geblokkeerd. Dat is ook nog het geval na aanpassingen die minister Opstelten (Veiligheid en Justitie) heeft gedaan aan zijn oorspronkelijke voorstel. Volgens de Orde zijn deze aanpassingen echter onvoldoende. De Orde constateert dat het kabinet ook na alle kritiek die er op de plannen is geuit, nog steeds vasthoudt aan 240 miljoen euro bezuinigingen op het griffierecht. De verlaging van enkele tarieven ten opzichte van het eerste voorstel worden nu bekostigd met hogere tarieven elders op het griffierecht.

Het lijkt een lichtpuntje dat mensen met lagere inkomens minder hoge tarieven in bestuursrechtzaken voor hun kiezen krijgen dan aanvankelijk de bedoeling was. Maar ook deze lagere tarieven betekenen nog steeds een flinke verhoging ten opzichte van het huidige griffierecht. Daarom blijft volgens de Orde het voornaamste bezwaar tegen deze plannen overeind. Een groot aantal mensen zal namelijk zijn recht niet meer kunnen halen omdat teveel geld moet worden betaald om een zaak voor de rechter te krijgen. Algemeen deken Jan Loorbach van de Orde noemt het ‘teleurstellend’ dat dit plan wordt doorgezet ten kosten van grote groepen mensen die in de toekomst hun recht willen zoeken. Hij doet een dringend beroep op alle partijen in de Tweede Kamer om het recht voor iedereen bereikbaar te houden en een streep te zetten door de bezuiniging.

Bron: Ministerie van Veiligheid en Justitie
en Nederlandse Orde van Advocaten

Boekentip!