"Leven met Posttraumatische Dystrofie - CRPS na bedrijfsongeval"

Sinds 2007 heb ik Posttraumatische Dystrofie door een bedrijfsongeval aan beide knieën opgelopen. Vanaf dat moment is mijn leven in een klap zeer ingrijpend veranderd.

Voor mij zijn er inmiddels al enkele "verloren" jaren gepasseerd, waarbij door diverse artsen, de voorbereidingen, de onvoldoende aandacht, de vooroordelen, de verkeerde diagnose, de verkeerde medicijnen, de onjuiste uitspraken er allen voor hebben gezorgd dat mijn Posttraumatische Dystrofie aandoening (beiderzijds) inmiddels van de acute fase in de chronische fase terecht is gekomen, wat verstrekkende gevolgen heeft voor mijn toekomst.

Vandaar dit informatie BLOG op internet over CRPS & bedrijfsongeval. Hopelijk kunnen slachtoffers en/of patiënten via WANDOU'S CORNER sneller bruikbare informatie, links, tips, etc. vinden.

TIP: Sinds 2010 ben ik onder behandeling van een deskundig pijnbehandelcentrum (het LUMC) in Leiden. Hier worden CRPS patienten daadwerkelijk serieus genomen en tevens zeer deskundig behandeld.

Sinds februari 2011 is er helaas ook CRPS/Posttraumatische Dystrofie in mijn rechter enkel/voet ontstaan!!!


"Posttraumatische dystrofie is een zeer ernstig te nemen aandoening."

"Ziektebeeld"
Posttraumatische Dystrofie (PD) is een complicatie die na een letsel of een operatie aan een ledemaat, arm of been ontstaat. De ernst ervan staat los van de ernst van het letsel. Zo kan een klein letsel, bijvoorbeeld een kneuzing van de hand, een ernstige vorm van PD geven. Een zwaar letsel, zoals een gecompliceerde enkelbreuk, kan in lichte mate PD tot gevolg hebben. PD is een van de belangrijkste oorzaken van functieverlies en invaliditeit na ongevallen of operaties aan een ledemaat. Alle weefsels en alle functies van een arm of been kunnen door PD worden aangetast. Er kan ernstige invaliditeit en moeilijk te behandelen pijn optreden. De patiënt kan in een maatschappelijk en sociaal isolement terecht komen. Jaarlijks krijgen 8.000 mensen deze complicatie na een letsel. In enkele gevallen ontstaat PD spontaan. Het overgrote deel van de 8.000 mensen geneest binnen korte tijd, veelal zonder restverschijnsel. De overige patiënten krijgen te maken met een langdurige of zelfs chronische situatie. Naar schatting zijn er tenminste 20.000 chronische PD-patiënten in Nederland. Posttraumatische dystrofie is een aandoening die bij alle leeftijden voor komt, maar vaker bij mensen tussen de 45 en 60 jaar en meer bij vrouwen (75%) dan bij mannen. Ook is het een aandoening die wereldwijd wordt aangetroffen zoals in Amerika, Engeland, Duitsland, Zweden, Noorwegen, Denemarken, Frankrijk, België, Italië, Zuid-Afrika, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland. Posttraumatische dystrofie is in Nederland ook bekend onder de namen Sudeck Dystrofie (of Atrofie) en Sympathische Reflex Dystrofie. Er zijn heel veel benamingen voor en in de literatuur worden wel 50 verschillende namen vermeld. De laatste tijd komt de term CRPS type I (Complex Regionaal Pijnsyndroom) steeds meer in opgang. De gangbare Amerikaanse benaming is Reflex Sympathetic Dystrophy (RSD).

"Theorieën"
Er is een aantal theorieën over het ontstaan van PD waarbij de theorie over de (over)reactie van het sympathisch zenuwstelsel en de ontstekingstheorie op de voorgrond staan.

"Sympathische reflex theorie"
Het ontstaan van PD wordt in deze theorie toegeschreven aan een over-reactie van het sympathisch zenuwstelsel. De verstoring van het sympathisch zenuwstelsel leidt tot veranderingen in kleur, temperatuur en zweten van het lidmaat. Niet alle verschijnselen van PD kunnen vanuit deze stoornis worden verklaard.

"Abnormale ontstekingsreactie theorie"
PD is, volgens deze theorie, een abnormale (steriele) ontstekingsreactie waarbij zuurstofradicalen een grote rol spelen. Er zouden teveel zuurstofradicalen worden gevormd waardoor gezond weefsel beschadigd wordt. Het normale herstel zou uit de hand lopen. De kenmerkende verschijnselen bij een ontsteking zijn roodheid, zwelling, warmte, functiestoornis en pijn.

"Theorie en bewijs: lokale neurogene ontsteking"
Er wordt vanuit gegaan dat op basis van weefselschade er een ontstekingsreactie tot stand komt die primair tot doel heeft tot genezing te leiden, maar echter op hol slaat. De ontstekingsreactie heeft tot gevolg dat er lekkage van zenuweiwit ontstaat. Dit heeft vervolgens weer tot gevolg dat er in de beslisstations in het ruggenmerg en hogere centra, veranderingen optreden die leiden tot ontregeling van het onwillekeurig zenuwstelsel en de symptomen van allodynie, dystonie en spasme.

Bewijsvoering: er is aangetoond dat bij posttraumatische dystrofie sprake is van een lokale neurogene ontsteking.

"Symptomen"
De symptomen van posttraumatische dystrofie zijn:

I. 4 of 5 van de volgende symptomen:
- onverklaarbare diffuse pijn, veelal brandende pijn en in een gebied groter dan het oorsponkelijk letsel
- verschil in huidskleur (rood of blauw)
- diffuus oedeem, zwelling
- verschil in huidtemperatuur (warmer of kouder dan het andere ledemaat)
- actieve bewegingsbeperking o.a. door pijn en stijfheid

II. het ontstaan of verergeren van symptomen na inspanning

III. symptomen in een gebied aanwezig groter dan het gebied van het eerste letsel of operatie, en in ieder geval in het gebied distaal van het eerste letsel. Deze symptomen verergeren na inspanning waarbij na hele korte tijd al een verheviging van bovenstaande reacties kan optreden. De pijn kan extreme vormen aannemen. Bij ongeveer 5% is er sprake van een zogenaamde koude dystrofie en is het ledemaat koud en blauw.

Andere verschijnselen die op kunnen treden zijn:

"Sympathische verschijnselen"
Overmatige zweetafscheiding: het ledemaat kan kletsnat worden. Veranderde nagel- en haargroei: op het ledemaat kunnen lange haren gaan groeien en de nagels groeien snel.

"Zenuwaantasting"
Er kan een grote gevoeligheid voor pijnprikkels ontstaan. Behalve dat men de pijn 'van binnen' voelt kan er ook zogenaamde aanrakingspijn aanwezig zijn. Men kan het niet verdragen als de huid, hoe licht ook, bijvoorbeeld met een veertje of wattenbolletje, wordt aangeraakt. Er kan een verminderd tastgevoel ontstaan of men ervaart dat het ledemaat niet meer bij het lichaamsschema hoort (het gevoel of de hand bijvoorbeeld erg ver weg is). De spierkracht neemt snel af en men heeft geen kracht meer om een kopje vast te houden of een zware deur te openen of een stukje te lopen. In ernstige gevallen kan de totale spierkracht verloren gaan en is er sprake van een (pseudo)-paralyse. Men heeft een verlamming maar op een EMG-onderzoek is er geen afwijking te zien.

"Tekenen van dystrofie of atrofie"
Na maanden kan het ledemaat er schraal en ingevallen uit gaan zien omdat het onderhuids vetweefsel en de spieren grotendeels verdwenen zijn. Op een röntgenfoto is vaak botontkalking te zien. Ook kunnen de gewrichten onherstelbare schade hebben opgelopen. Verdere complicaties kunnen zijn: contracturen, moeilijk te genezen zweertjes, enorme zwelling, ongecontroleerde bewegingen, verkrampingen. Het is mogelijk dat de PD uitbreidt naar andere ledematen. Wanneer men genezen is, is de kans dat PD terugkomt, er een recidief is, aanwezig.

Hoe snel moet men erbij zijn?
Diagnose en behandeling binnen de drie maanden na het zich inzetten van de aandoening is cruciaal. Men moet dus snel op blijvende pijn na operatie of ongeval reageren en/of doorverwijzen, en het niet afdoen als, "het zal wel beteren". Indien men reageert op je pijn en de CRPS snel ontdekt, dan heb je als patiënt nog alle kansen om te verbeteren. De aandoening is nog maar in de prille beginfase en kan nog gestild worden, zodat de gevolgen minimaal zijn. Voorwaarde is wel dat de behandeling die men je geeft aanslaat. Er zijn ondertussen al veel verschillende behandelingen om uit te kiezen. Weet dat in een aantal gevallen niets aanslaat en de aandoening toch erger wordt.

Wat is een botscan?
Een trifasische botscan is een van vele onderzoeken die een arts kunnen helpen de diagnose te stellen. CRPS is echter een klinische diagnose, d.w.z. dat een arts, in de eerste plaats, reageert op de symptomen. Een botscan is geen middel om ja/neen de diagnose te stellen. Een trifasische botscan kan positief/negatief zijn al naargelang het stadium waarin je verkeert. Tot hiertoe kent CRPS geen enkel onderzoek dat precies kan vaststellen of je de aandoening hebt of niet. Je klachten, je historiek, de tekenen en symptomen zijn uiterst belangrijk.

Is CRPS psychologisch?
Er is geen bewijs dat de aandoening psychologisch is. Er zijn al een aantal bewijzen geleverd dat de aandoening fysisch is; zo werd bvb. in de jaren 90 onderzoek verricht aan de universiteit van Nijmegen, waarbij men kon aantonen dat de zenuwen van CRPS patiënten dezelfde soort schade vertonen als die van diabetici.

Komt het enkel bij mensen voor?
Neen. Er zijn gevallen van CRPS bekend bij honden.

Hoe zit het met pijn?
De pijn bij CRPS is zeer moeilijk onder controle te krijgen. De pijn, die niet wijkt, is hoger dan die van niet-terminale kanker, en hoger dan de pijn bij een eerste bevalling. De behandeling moet dan ook aangepast zijn aan de pijn die je hebt.

Kan het zich verspreiden?
Ja. In 70% van de gevallen kan het zich verspreiden. Eerst doorheen het aangetast lidmaat, vaak naar het uiteinde: naar hand, voet, schouder. Het kan zich spiegelen, d.w.z. verspreiden naar het tegenoverliggend lidmaat, bvb. van been naar been. Of CRPS kan verspringen, bvb. van been naar arm. Volgens het boek, "Living with RSDS", van Linda Lang & Peter Moskovitz, MD kan bijna elk deel of systeem van het lichaam aangetast raken. Abnormaliteiten van de ademhaling, van het hart, of de spijsvertering kunnen ontstaan. Ook darm en blaas dysfuncties kunnen voorkomen.

Zijn er ook dingen die men niet mag doen?
Ja. De sympathectomie, zowel chirurgisch en chemisch; een permanente zenuwblokkade met zware gevolgen. Amputatie. Chirurgische procedures op het aangetaste lidmaat. Gipsen. Immobiliteit. Toepassing van ijs. Deze dingen zorgen er vaak voor dat CRPS zich meer gaat manifesteren dan voorheen, of ze hebben een negatief, onvoorspelbaar effect op de aandoening. Men moet erg voorzichtig zijn met deze "behandelingen", en in geval van een dringend noodzakelijke chirurgische ingreep moet men de nodige voorzorgen nemen.

Wanneer stopt het?
Volgens het boek, "Living with RSDS", van Linda Lang & Peter Moskovitz, MD dat dit in het algemeen beschouwd, kan CRPS duren van een paar weken tot de rest van je leven. Er kunnen periodes zijn van remissie, waar de tekenen en symptomen minder worden of verdwijnen, maar dat kan niet uitsluiten dat het niet plots weer erger wordt, zonder aanleiding of door een nieuw ongeval of nieuwe operatie.

EEN BEDRIJFSONGEVAL EN DAN?

Tip 1
Ga bij klachten direct naar uw huisarts! Het liefst nog dezelfde dag, maar in ieder geval zo spoedig mogelijk. Aarzel niet bij uw huisarts een bezoek te brengen, ook als u denkt dat het wel meevalt. Niet alle gevolgen van opgelopen letsel zijn direct te overzien. U doet er goed aan om alle klachten die u na het ongeval bij u zelf bemerkt direct met uw huisarts te bespreken. Wellicht denkt u later dat het bezoek aan de arts achterwege had kunnen blijven. Dat is dan heel prettig, omdat u dan voorspoedig bent hersteld. In een slechter geval, wanneer u wel klachten houdt voor een langere tijd is het goed wanneer de huisarts direct op de hoogte is gebracht. Er kan dan informatie over uw klachten worden ingewonnen vanaf kort na het ongeval hetgeen een vervelende discussie met de aansprakelijke verzekeraar kan voorkomen.

Tip 2
Schakel een belangenbehartiger (Letselschadebureau + indien nodig ook de Arbeidsinspectie) in, voordat verdere contacten met de tegenpartij of diens verzekeraar plaatsvinden. Uw belangenbehartiger kan u van advies voorzien of kan zelf de contacten voor u laten plaatsvinden. Zorgt u er in ieder geval voor dat er een belangenbehartiger tijdens een bezoek van de verzekeraar (of een door de verzekeraar ingeschakelde schaderegelaar) aanwezig is. Nog beter is het om niet zelf op een verzoek van de verzekeraar voor zo’n bezoek in te gaan. Ook is het natuurlijk van belang dat zo spoedig mogelijk een aansprakelijkstelling wordt verzonden om uw belangen veilig te stellen.

Tip 3
Houdt vanaf het begin uw schade bij. Dit voorkomt dat u later zaken over het hoofd ziet of dat noodzakelijk bewijs van gemaakte kosten niet meer voorhanden is.


"DIVERSE BELANGRIJKE SCHADEPOSTEN"

1. Smartengeld

2. Reiskosten/kosten begeleiding
- artsen ziekenhuis, fysiotherapie, bedrijfsartsen e.d.
- extra kosten i.v.m. reizen b.v. auto i.p.v. fiets
- grotere auto i.v.m. rolstoelvervoer.
- eigen bijdrage aangepast vervoer.
- opgenomen vakantiedagen voor bijvoorbeeld de begeleiding en verzorging van kinderen.

3. Extra reiskosten:
- taxikosten of reiskosten gemaakt door vrienden/familie.

4. Verlies verdienvermogen niet alleen het verschil in bruto-salarismaar ook:
- pensioenverlies waaronder ook de gevolgen voor uw nabestaanden
- spaarloonregeling levensloopregeling
- verlies reiskostenvergoeding (het deel dat bijdraagt aan de vaste lasten)
- onkostenvergoeding (voorzover daar geen reële kosten tegenover stonden)
- loon in natura als kleedgeld, lunch, koffie, soep etc.
- representatiekosten
- (automatische) salarisverhoging
- provisie tantième bonus winstdeling 13e maand gratificatie
- ziekenfondspremies en premies wao-gat spaarregelingen- premie ongevallen/invaliditeitsverzekering (vaak via CAO geregeld)
- vakantiegeld vakantiebonnen
- lagere fiscale aftrekposten of aftrek tegen een lager tarief
- gemis aanvullende alleenstaande ouderkorting of arbeidskorting
- gemis lease-auto
- gemiste vergoedingen voor kinderopvang.
- verstrekking bij 125 of 25 jarig dienstverband
- uitgaven voor scholing

5. Verlies van rechten in de sociale zekerheid:
Het komt bijvoorbeeld nogal eens voor dat een slachtoffer na een ongeval in de WW belandt. Een eenmaal gebruikt WW-recht dient weer opgebouwd te worden.

6. Annuleringen/afzeggingen/zinloos geworden uitgaven:
- vakanties die al geboekt zijn
- abonnementen op bijv. sportschool dansles
- cursuskosten examengelden nutteloos geworden studieboeken
- zinloos geworden (doorlopende) uitgaven voor bijvoorbeeld een paard, een motorfiets, een boot. terwijl het niet meer mogelijk is daar gebruik van te maken.

7. Ziektekosten:
- eigen risico- verlies van no-claim voor de ziektekostenverzekering- niet verzekerde kosten fysiotherapie, alternatieve geneeswijzen, opvang e.d.
- toekomstige ziektekosten bijvoorbeeld bij tandheelkundige protheses: een brug is niet voor de eeuwigheid bedoeld. Ook orthopedische hulpmiddelen hebben vaak een beperkte levensduur.

8. Aanpassingen van de thuissituatie:
- verplichte verhuizing vanwege immobiliteit o.i.d.
- extra verwarmingskosten vanwege gedwongen thuiszitten.
- aangepast meubilair
- aangepaste woning
- kinderoppas
- oppas vanwege arts/ziekenhuis bezoek

9. Telefoonkosten/porti/kopieerkosten

10. Huishoudelijke hulp:
- door vrienden/familie- door ingehuurde kracht- Ook in het geval van inwonen bij anderen vanwege de verzorging
- verpleeghulp

NB let op bij het waarderen van de eigen bijdrage AWBZ. Soms is het gevolg van een uitkering van de verzekeraar dat men een hogere eigen bijdrage moet gaan betalen.

11. Zelfwerkzaamheid:
Soms verrichten betrokkenen aanzienlijke werkzaamheden aan bijv. een woning om deze woning dan 5 jaar later met winst te verkopen. Ook dit kan een aanzienlijke schadepost zijn.
- schilderwerkzaamheden
- tuinieren
- opknappen/verbouwingen
- auto wassen
- hulp bij verhuizing

12. Verzekeringen:
- de onmogelijkheid verzekeringen en/of hypotheken af te sluiten (tegen normale voorwaarden). Hogere premie of uitsluitingen
- noodzaak verzekering af te sluiten i.v.m. Handicap bijvoorbeeld een verzekering voor het ene oog als het andere verloren is gegaan door een ongeval.

13. Vakanties/Sport en Spel:
- hogere kosten omdat slapen op een luchtbed of varen met een boot niet meer gaat.
- renteverlies bij een aanschaf bijvoorbeeld caravan i.p.v. tent.
- kosten van aangepaste sportbeoefening een sportrolstoel bijvoorbeeld maar ook de hogere reiskosten omdat de training en de wedstrijden niet naast de deur plaatsvinden

14. Schadebeperkende maatregelen:
- Vaak is het mogelijk om schade te beperken maar die maatregelen kunnen soms zeer kostbaar zijn. Denkt u daarbij aan het inschakelen van Arbeidsdeskundige of reïntegratie-instellingen. Wanneer iemand kosten maakt die bedoeld zijn om de schade te beperken komen deze voor vergoeding in aanmerking. Ook wanneer de maatregelen niet succesvol zijn. Voldoende is dat er een redelijke grond bestond om te denken dat die maatregelen succesvol konden zijn. De schadebeperkingsplicht rust overigens ook op de aansprakelijke partij.

15. Zelfstandigen naast het verlies arbeidsvermogen
- verlies fiscale mogelijkheden afschrijvingen FOR zelfstandigen aftrekmogelijkheid auto op de zaak te zetten etc.
- gedwongen verkoop bedrijfbedrijfspand of bedrijfsmiddelen

Letselschade is onder te verdelen in materiële schade en immateriële schade oftewel smartengeld.

Materiële schade
Materiële schadeposten zijn onder te verdelen in kosten van herstel, kosten inzake blijvende invaliditeit, verlies van arbeidsvermogen (inkomstenderving) en verlies van doe-het-zelf capaciteit.

Kosten van herstel
Hieronder vallen zowel geneeskundige kosten, voor zover niet verhaalbaar via het Ziekenfonds of de Ziektekostenverzekeraar, alsmede de hiermee verbandhoudende kosten zoals aanschaf ziekenhuiskleding, reiskosten voor ziekenhuisbezoek, vervolgbezoeken artsen, telefoonkosten etc.

Kosten inzake blijvende invaliditeit
Dit kunnen kosten zijn met betrekking tot het aanbrengen van aanpassingen aan de woning of de auto. Ook kosten voor aanschaf van hulpmiddelen vallen hieronder. Deze kosten zijn verhaalbaar voor zover bijvoorbeeld de gemeente of bedrijfsvereniging geen vergoeding toekent.

Verlies van arbeidsvermogen (inkomstenderving)
Als gevolg van een ongeval kan men (gedeeltelijk) arbeidsongeschikt raken waardoor men in inkomen terugvalt. Het verschil tussen enerzijds het oorspronkelijke inkomen en de te verwachten inkomensgroei en anderzijds de ontvangen uitkering (bijv. WAO/Wajong of WW) wordt aangeduid als inkomstenderving en komt voor vergoeding in aanmerking.

Verlies van doe-het-zelf capaciteit
Door een ongeval is het mogelijk dat men het huishoudelijk werk of het onderhoud aan het huis of tuin niet meer zelf kan verrichten. Dit verlies van zelfverdiencapaciteit wordt op een geldbedrag gewaardeerd, zodanig dat deze werkzaamheden tegen betaling aan een ander kunnen worden uitbesteed.

Immateriële schade
Immateriële schade oftwel smartengeld is een vergoeding voor schade wegens geleden en nog te lijden pijn, smart en/of gederfde en nog te derven levensvreugde. Het is dus een vergoeding voor leed; voor gekwetste gevoelens.

Het is moeilijk deze schade op geld te waarderen omdat deze niet exact is uit te rekenen. Voor het bepalen van smartengeld is het nodig dat de aard en de ernst van het letsel wordt vastgesteld. Vervolgens kan het bedrag voor smartengeld worden berekend aan de hand van vergelijkbare rechterlijke uitspraken.


Het Complex Regionaal Pijn Syndroom

CRPS, of posttraumatische dystrofie is een uitermate pijnlijke- en vaak invaliderende aandoening die doorgaans ontstaat na een botbreuk, een operatie of een ander lichamelijk trauma. Zowel over het ontstaan als de beste behandeling ervan tasten artsen en onderzoekers nog vrijwel in het duister. In Nederland hebben een aantal wetenschappelijke instellingen de handen in elkaar geslagen om deze aandoening te onderzoeken. Trend heet dit onderzoek, wat staat voor Trauma RElated Neuronal Dysfunction. Het is ten eerste de bedoeling om uniforme criteria en objectieve meetmethoden op te stellen voor de diagnose van de aandoening. Om uiteindelijk tot effectieve therapieën bij CRPS te komen, is het nodig meer te weten over de factoren die een rol spelen bij het ontstaan van de aandoening. Mogelijk gaat het om een verzameling van nauw verwante aandoeningen, elk met een eigen ontstaansgeschiedenis. Voorlopig gaan de onderzoekers ervan uit dat twee mechanismen een belangrijke rol spelen bij het ontstaan van CRPS. Ten eerste neuronale inflammatie, dat wil zeggen een ontstekingsproces in de zenuwen. En ten tweede centrale sensitisatie, het fenomeen dat aanhoudende, acute pijn in een orgaan of weefsel via een aantal biochemische processen, zoals de aanmaak van extra receptoren in het zenuwweefsel, na verloop van tijd leidt tot chronische pijn, waarbij de oorspronkelijke pijnprikkel niet langer de uitlokkende factor is. Ten slotte willen de onderzoekers de verschillende behandelingsmethoden op hun waarde testen. Therapieën, zoals vaatverwijders, corticosteroïden of vrije radicalenvangers of het aanbrengen van een zenuwblokkade, werken niet bij iedereen. Sommige patiënten genezen spontaan, andere na een behandeling en naar schatting twintig procent van de patiënten met CRPS geneest niet en raakt blijvend invalide door de aandoening.

De algo(neuro)dystrofie of syndroom van Sudeck is een pijnlijke ziekte met uiteenlopende klinische symptomen. Ze tast meestal de voeten, de handen of de schouders aan; ook andere gewrichten kunnen getroffen worden. De oorzaak is nog onbekend. Tien procent van de vastgestelde algodystrofieën evolueren naar een chronische vorm. Een vroegtijdige diagnose en medische verzorging bieden evenwel een grotere kans op snelle genezing. Algodystrofie komt voor op alle leeftijden, zowel bij mannen als vrouwen. Bij kinderen is de ziekte meestal minder ernstig en geneest ze sneller dan bij volwassenen. De ziekte heeft heel veel verschillende namen,in de literatuur zijn er zo'n 50 bekend.Vooral ook post-traumatische Dystrofie wordt veel gebruikt,evenals Sudeck Dystrofie (of Atrofie) en Sympathische Reflex Dystrofie. De laatste tijd komt de term CRPS type I (Complex Regionaal Pijnsyndroom) steeds meer in opgang. De gangbare Amerikaanse benaming is Reflex Sympathetic Dystrophy (RSD).

Oorzaken:
• De oorzaak van de aandoening blijft onbekend, maar in meer dan 80% van de gevallen kan er wel een oorzaak aangewezen worden.

De meest voorkomende factor (bij 50 tot 70% van alle algodystrofieën) is een traumatisme, een verwonding:
- verbrijzeling van een ledemaat,
- breuk, luxatie, verstuiking,
- verbranding,
- door een wapen veroorzaakte wonde,
- eenvoudige kneuzing.

• Andere factoren zijn:
- orthopedische heelkunde (zelfs minder belangrijke), artroscopie
- hart- of vaatchirurgie (zeldzamer)
- immobilisatie d.m.v. gips
- pijnlijke kinesitherapie
- geneesmiddelen (barbituraten, isoniazide)
- puncties en infiltraties zelfs wanneer deze correct werden uitgevoerd,
- reumatische, cardiovasculaire, ademhalingsaandoeningen of neurologische aandoeningen
- zwangerschap

• Andere individuele factoren lijken het optreden van een algodystrofie te bevorderen:
- hypertriglyceridemie,
- hyperthyroïdie
- psychologische factoren: bij een patiënt op drie stelt men overdreven reacties vast op stress (angst, paniek) alsmede een neiging tot depressie of een narcistische persoonlijkheid. Algodystrofieën zijn daarentegen zeldzaam bij vastbesloten of ambitieuze personen.

Symptomen:
Men moet aan algoneurodystrofie denken bij elke blijvende pijn, vooral wanneer die optreedt tijdens de verbetering van een van de mogelijke oorzakelijke factoren. In de evolutie van de algodystrofie onderscheidt men klassiek drie stadia:

Stadium I of de warme fase:
Wordt gekenmerkt door ernstige en brandende pijn met variabele intensiteit die door beweging en oefening erger wordt. Die verergering van de pijn bij oefening lijkt het meest vroegtijdige symptoom van algodystrofie te zijn. Functionele invaliditeit evoluerend naar toenemende stijfheid komt frequent voor. De fase wordt als warm gekwalificeerd wegens de plaatselijke ontsteking. Roodheid, warmte en plaatselijke zwelling zijn klassiek hoewel niet constant. Een gelokaliseerd bovenmatig zweten of een glimmende huid zijn ook mogelijk. De gemiddelde duur van fase I bedraagt 3 maanden. In de minder ernstige gevallen duurt die fase enkele weken, verzacht dan spontaan of reageert vlug op de behandeling. Ze kan soms ook langer duren.

Stadium II of de koude fase:
De pijn verergert nog en wordt vager. De huid verschrompelt en wordt bleek, een gevoel van koude. Het oedeem verspreidt zich en wordt steeds erger. Soms uitvallen van de lichaamsbeharing, de nagels worden bros, barsten of krijgen een gestreept uiterlijk. Er vestigt zich een osteoporose, eerst pleksgewijs, vervolgens meer gemarkeerd en diffuus. Het gewricht zwelt op. De spieren verschrompelen.

Fase II kan 3 tot 6 maanden duren.

Stadium III of de stabiliseringsfase:
De pijn verdwijnt geheel of gedeeltelijk. De symptomen worden uiteindelijk onomkeerbaar. Voor een groot aantal patiënten wordt de pijn resistent tegenover elke behandeling en kan die het ledemaat in zijn totaliteit betreffen. Sterke verzwakking van de spieren. De gewrichten van de voet of de hand worden extreem zwak; ze hebben een beperkte beweeglijkheid. Een beperkt percentage patiënten ontwikkelt een veralgemeende over het hele lichaam.

Behandeling:
Er bestaat geen consensus over de behandeling van algodystrofie. Bepaalde auteurs stellen dat genezing zelfs zonder therapie mogelijk is, anderen beweren dan weer het tegendeel. Een ding is zeker: zodra de diagnose gesteld is, moet men met de behandeling beginnen om de duur van de aandoening te beperken. De overgang van een behandeling naar een krachtiger behandeling is maar gerechtvaardigd in geval van mislukking of bij zware intolerantie ten opzichte van de aanvankelijke behandeling.

• Indien de diagnose in de warme fase wordt gesteld, moet een behandeling met zalmcalcitonine of salcatonine aangevat worden. Die is 50 maal krachtiger dan de menselijke calcitonine, maar moet wel met een injectie of via een neusspray toegediend worden. Enkel de injecteerbare bereidingen worden voor het ogenblik terugbetaald. De neusspray is voorbehouden aan patiënten die lijden aan de ziekte van Paget of vertebrale verzakkingen bij osteoporose. Braakneigingen, misselijkheid en flushes (roodheid in het gezicht) zijn frequente ongewenste effecten bij het begin van een behandeling met injecties. Een onderhuidse injectie 's avonds (vanaf 17 uur) wordt over het algemeen beter verdragen dan op een ander ogenblik van de dag. De toediening van een antibraak middel beperkt de misselijkheid aanzienlijk. Het gebruik van een antihistaminicum werkt het flusheffect van de calcitonine tegen.

• Betablokkers geven eveneens goede resultaten, vooral op de pijn in het eerste stadium. De dosissen moeten individueel aangepast worden.

• De kinesitherapie die altijd pijnloos moet blijven, bestaat in een actieve eventueel geassisteerde mobilisering, balneotherapie en wisselbaden. De katroltherapie, de houdingen en de passieve mobilisering moet men vermijden. De kinesitherapie mag nooit in een hyperalgetische fase (toegenomen gevoeligheid en verlaagde pijndrempel zoals bij oppervlakkige verbranding van de huid) voorgesteld worden.

• Paracetamol en niet-steroïdale ontstekingsremmers zijn niet efficiënt. Infiltraties met corticoïdenbezinksels zijn daarentegen wel efficiënt.

• Indien de behandeling niet aanslaat, kan een speciale behandeling worden gevolgd in een pijnkliniek. Die geeft goede resultaten maar is zeer pijnlijk en is af te raden bij hartpatiënten.

• Een andere behandeling die goede resultaten lijkt te geven bij hardnekkige gevallen, ook in het tweede stadium van de ziekte, bestaat in de toediening van bifosfonaten van de tweede generatie. De effecten op lange termijn zijn nog niet bekend. Ook deze behandeling is gereserveerd voor specialisten.

Diverse informatie

Hulpmiddelen
Goede hulpmiddelen zijn voor mensen met een beperking van groot belang. Medische hulpmiddellen bevorderen de zelfredzaamheid en het (langer) zelfstandig functioneren. De kwaliteit van een hulpmiddel heeft invloed op het dagelijks leven van de gebruiker.

Toegankelijkheid
De samenleving is nog onvoldoende toegankelijk. Een grote groep mensen kan daardoor niet meedoen aan maatschappelijke activiteiten. Uit eten, geld pinnen, internetten, theaterbezoek etc. Deze belemmeringen worden nog teveel onderschat.

Vervoer
Mensen met een handicap of chronische ziekte ondervinden beperkingen in hun mobiliteit. Als je beperkt bent in de mogelijkheden om je te verplaatsen, kun je niet volwaardig deelnemen aan de samenleving. Beperkingen in mobiliteit zijn daarom onacceptabel.

Patiënt en Zorg
Veel mensen met handicap of chronische ziekte zijn afhankelijk van zorg. Deze zorg geeft vorm aan hun dagelijks leven. Daarom moet de "zorgvrager" zelf de hoofdrol spelen bij het bepalen van de inhoud en vorm van deze zorg. Hou regie in eigen hand.

Waar kan je nu welke hulpmiddelen krijgen of lenen?

Waar kan je nu welke hulpmiddelen krijgen of lenen?


AANVRAAG INVALIDEPARKEERKAART

AANVRAAG INVALIDEPARKEERKAART
Binnen de Europese Unie is een uniforme kaart ingevoerd die in alle lidstaten van de EU geldig is. Er zijn drie verschillende kaarten: de bestuurderskaart voor degene die zelf autorijdt, de passagierskaart voor degene die vervoerd moet worden en een kaart voor AWBZ-instellingen.

Criteria voor aanvraag
Met de invoering van de GPK worden ook de criteria, waaraan moet worden voldaan om voor een parkeerkaart in aanmerking te komen, herzien. Voor zowel bestuurders als passagiers geldt dat men ten gevolge van een handicap een loopbeperking moet hebben van langdurige aard (tenminste 6 maanden). De aanvrager is niet in staat zelfstandig meer dan 100 meter te overbruggen.

Medische keuring
In alle gevallen (bij een eerste aanvraag of verlenging van de kaart) moet een medisch advies duidelijk maken of er recht op een parkeerkaart bestaat. Deze medische keuring gebeurt door A-Rea. Afhankelijk van de situatie kan A-Rea u oproepen voor een onderzoek. Ook is het mogelijk dat de A-Rea arts volstaat met een dossieronderzoek en informatie van de behandelend arts. U hoeft dan niet zelf langs te komen. De uitkomst van het onderzoek wordt vastgelegd in een beschikking. Het kan 1 tot 2 maanden duren voor u de beschikking thuis krijgt. Als u permanent rolstoelgebonden bent en u zich uitsluitend kunt verplaatsen in een elektrische rolstoel, dan is er geen keuring nodig. In dit geval kunt u de beschikking binnen enkele dagen verwachten.

Strikt persoonlijk
De houder van de gehandicaptenparkeerkaart mag de kaart niet door anderen laten gebruiken als het parkeren niet rechtstreeks verband houdt met het vervoer van de invalide zelf. Bij een passagierskaart is de bestuurder van het motorvoertuig verantwoordelijk voor juist gebruik en niet de passagier.

Medische keuring bij verlenging parkeerkaart niet meer verplicht
Het is voor mensen met een blijvende beperking niet meer nodig elke vijf jaar een medische herkeuring te ondergaan om hun gehandicaptenparkeerkaart te laten verlengen. Een groot deel van de gehandicaptenparkeerkaarten wordt automatisch verlengd. Dit is een gevolg van een wijziging van de Regeling gehandicaptenparkeerkaart (GPK) die op 3 april 2008 is ingegaan.

Parkeerbeleid gehandicaptenparkeerkaart
Iedere gemeente in Nederland is vrij om een eigen beleid te voeren in zake vrij parkeren met een gehandicaptenparkeerkaart. Raadpleeg voordat u een uitstapje gaat maken het landelijk overzicht van het gemeentelijk parkeerbeleid. Let op: parkeert u in een parkeergarage of op een afgesloten parkeerterrein dan moet u altijd betalen, ook al parkeert u daar op een invalidenparkeerplaats. In het algemeen geldt dat houders van een gehandicaptenparkeerkaart mogen parkeren op iedere openbare parkeerplaats. De kaart geeft echter geen vrijstelling van het betalen van parkeergelden in welke vorm dan ook,evenmin kan met de kaart worden geparkeerd op plaatsen die door gemeenten gereserveerd zijn voor parkeervergunninghouders (wel maken veel gemeentes hier een uitzondering op)

op algemene invalidenparkeerplaatsen
- voor onbeperkte tijd in een parkeerschijfzone (ook buiten de vakken) waar voor anderen een beperkte tijd is aangegeven (parkeerschijf is niet verplicht)

Met gebruik van een parkeerschijf en voor maximaal 3 uren mag geparkeerd worden:
- buiten de vakken in een woonerf
- op plaatsen waar een parkeerverbod geldt
- langs een gele onderbroken streep (een gele doorgetrokken streep geeft een stopverbod aan. Hier mag nooit worden geparkeerd)

Tips in de omgang "mensen met een handicap":

• Behandel de ander zoals je zelf behandeld zou willen worden!
• Bedenk dat de grens tussen "gezond" en gehandicapt uiterst klein is. Zelf kan je ook opeens morgen in zo'n stoel zitten.
• Zie de ander als een volwaardig persoon. Dat iemand in een rolstoel zit wil nog niet zeggen dat hij/zij direct gek of seniel is.
• Betuttel niet. De meeste gehandicapten zijn erg zelfstandig en vragen het wel als ze hulp van je nodig hebben.
• Geef een volwassen gehandicapte niet zomaar een euro om een ijsje te gaan kopen. Praat niet tegen hem/haar alsof je een tweejarige peuter voor je hebt.
• Negeer een gehandicapte niet uit angst maar maak eerder je moeiten bespreekbaar.
• Verzwelg niet in het medelijden voor de ander, de meeste gehandicapten vinden het vreselijk om zielig gevonden te worden.
• Verplaats iemand in een rolstoel niet zomaar ongevraagd even, dit geeft een erg kleinerend gevoel.
• Ga niet zomaar op iemands rolstoel hangen omdat je dat wel makkelijk vind.
• De rolstoel is het verlengde van ons lijf en het is onplezierig als een ander daar zomaar over beschikt.
• WEES JEZELF!


vrijdag 19 augustus 2011

Heeft u AWBZ zorg nodig?


http://www.ciz.nl/
Gepost door op Geen opmerkingen:

Mijnpijn.nl


WIE LUISTERD ER NAAR MIJN CHRONISCHE PIJN?
http://mijnpijn.nl/
Gepost door op Geen opmerkingen:

PIJN EN HME/MO



‘Pijn is wat degene die pijn heeft, zegt dat het is. En het bestaat telkens als hij zegt dat het bestaat. Als pijn invloed heeft op de kwaliteit van je leven moet je er iets aan doen. Geef pijn een plaats. Kijk naar wat je wel kunt doen, niet naar wat je niet kunt.’ Zo leidde Prof. dr. Wouter Zuurmond, een deskundige op het gebied van pijn, 4 juni de achtste HME/MO Lotgenotendag in.

Volgens de eerste voorlopige uitslag van het HME/MO-onderzoek worden veel mensen geconfronteerd met pijn ten gevolge van de HME/MO. Het was daarom dat de HME/MO Lotgenoten Contactgroep Prof. dr. W.W.A. Zuurmond heeft gevraagd de inleiding te verzorgen. Hij is verbonden aan de afdeling Anesthesiologie van het VU Medisch Centrum in Amsterdam met de leeropdracht Anesthesiologie, in het bijzonder Pijnbestrijding. Zuurmond maakte een onderscheid tussen acute en chronische pijn. Bij acute pijn zijn de kale zenuwuiteinden verantwoordelijk voor (het waarnemen van) de pijnprikkel. Er komen zogeheten boodschapperstoffen vrij, die de pijnprikkel naar onze hersenen transporteren. Die op hun beurt sturen de boodschapperstoffen weer terug naar de zenuwuiteinden, waarbij wij vervolgens de pijn vernemen. In die tijd heeft het lichaam al gereageerd zonder dat we er invloed op uitoefenen: de polsslag gaat omhoog, de ademhaling stokt, we reageren door bijvoorbeeld het contact met het pijnveroorzakende voorwerp te beëindigen, enzovoort.

Chronische pijn
Mensen met HME/MO hebben over het algemeen meer last van chronische pijn. Zo wordt in het HME/MO-onderzoek aangetoond dat 75 procent van de ondervraagden in meer of mindere mate wel eens pijn voelt als gevolg van HME/MO. Zuurmond: ‘Bij chronische pijn vinden er veranderingen in het zenuwstelsel plaats. De snelle boodschapperstoffen die bij acute pijn vrijkomen, maken plaats voor andere, langzamere boodschapperstoffen. De kwaliteit en kwantiteit van de pijn verandert. Wanneer deze pijnprikkels lang genoeg aanhouden, breidt de pijn zich uit: je voelt het ook op andere plekken.’ Volgens de professor is chronische pijn moeilijker te behandelen dan acute pijn. Grofweg zijn er drie pijnsoorten/types te onderscheiden: weefselpijn (botten, spieren en pezen), zenuwpijn en pijn waarbij psychische factoren een rol spelen. Met name zenuwpijn is moeilijk te behandelen. Pijnzenuwen zijn bovendien ongelijk verdeeld. In de mond zitten meer pijnzenuwen dan in de buik. Ook in kraakbeen zitten veel pijnzenuwen. ‘Soms heeft pijn een psychische achtergrond. Gebleken is dat patiënten die na een operatie alleen op een kamer liggen vaak meer pijn hebben dan zij die op een meerpersoonskamer herstellen. Met andere woorden: lotgenotencontact of een goede buurman kunnen hulp bieden’, aldus Zuurmond. Pijn is op vele manieren te behandelen. Paracetamol en aspirine-achtigen zijn voor acute pijn aan te bevelen, maar kunnen bijwerkingen hebben, bijvoorbeeld maag- en darmklachten, nierfunctiestoornissen en allergische reacties. Ze kunnen ook chronisch worden ingenomen, maar dan moet wel een tablet voor de maag erbij worden ingenomen. Zenuwpijnen reageren amper op aspirines. ‘Daar kunnen antidepressiva soms wel helpen, omdat ze werken op het boodschappersysteem. Ze verlichten bij één op de twee tot drie mensen de pijn. Ook middelen tegen epilepsie kunnen verlichting brengen bij zenuwpijnen, is gebleken. Deze middelen zeggen niets over de (geestelijke) gezondheid van de patiënt, maar hebben op dat moment gewoon een pijnstillende werking. Ze verbeteren op dat moment de kwaliteit van het leven’, aldus Zuurmond.

Opiaten
Zuurmond schrijft zijn patiënten die pijn hebben soms ook opiaten voor. ‘We zijn anders gaan denken over opiaten. We hebben ontdekt dat het lichaam ook opiaten aanmaakt. Voorbeelden van geneesmiddelen op basis van opiaten zijn de zwakwerkende Tramadol en de sterk werkende morfine en methadon. Als de pijn zo ernstig is dat het grote invloed heeft op je leven, en andere middelen – ook psycho- en fysiotherapie – niet helpen, dan zijn opiaten een alternatief. Bij pijn zijn opiaten niet verslavend, maar stop er wel mee als ze niet werken’, aldus de inleider. Verder zijn bij pijn zenuwblokkades mogelijk. In een beperkt aantal gevallen is het mogelijk om bij botpijn via bevriezing of verhitting zenuwen uit te schakelen. Zuurmond hield iedereen voor te blijven bewegen, eventueel via oefeningen bij de fysio- of ergotherapeut. ‘Wat trouwens vaak wordt vergeten, is bestrijding van acute en chronische pijn via TENS, transcutane elektrische neuro stimulatie. Daarbij worden zenuwen via elektroden gestimuleerd. De patiënt kan met dit apparaatje zichzelf op elk moment van de dag tegen pijn behandelen’, tipte Zuurmond. Met een korte beantwoording van vragen uit de zaal rondde hij zijn inleiding over de algemene aspecten van pijn en in het bijzonder pijn bij HME/MO af.

Jan de Lange en John Ruiter
Gepost door op Geen opmerkingen:

medisch forum.nl


Het medisch discussie forum voor lotgenotencontact en informatie van ervaringsdeskundigen.

http://www.medischforum.nl
Gepost door op Geen opmerkingen:

DE PVVN voor chronische pijn in het kort


De Patiënten Vereniging Voor Neurostimulatie (PVVN) is opgericht in 1999.
Zij stelt zich ten doel zich in te zetten voor haar leden op diverse manieren en terreinen.
Dit doet zij door:
- belangenbehartiging,
- het organiseren van landelijke en regionale bijeenkomsten,
- aanwezig te zijn op beurzen en congressen,
- het geven van presentaties,
- het onderhouden van lotgenotencontact, telefonisch en per e-mail,
- het verstrekken van uitgebreide informatie via de website www.pvvn.nl .
- het uitgeven van het kwartaalblad de Stimulans.

In het kwartaalblad de Stimulans wordt actuele informatie over de vereniging gegeven en worden nieuwe ontwikkelingen vermeld over alles wat met chronische pijn en neurostimulatie te maken heeft. Als vereniging kunnen wij een beroep doen op de deskundigheid van onze medische adviesraad.

(CHRONISCHE) PIJN:
Pijn is een proces. Vanuit de bron van de pijn worden pijnprikkels via het ruggenmerg getransporteerd naar de hersenen. Het pijngevoel wordt geregistreerd in de hersenen en niet op de plaats van het letsel. Wanneer de pijnsignalen de hersenen niet bereiken, wordt de pijn niet “gevoeld”. Neurostimulatie is een alternatief voor andere behandelmethoden van chronische pijn.

WAT IS NEUROSTIMULATIE?
Neurostimulatie is het beïnvloeden van pijnprikkels middels het geven van elektrische impulsen aan zenuwen of ruggenmerg. Deze impulsen vormen pijn om tot en lichte tinteling of prikkeling.De patiënt kan daardoor een aanzienlijke pijnreductie ervaren.

Indicaties voor neurostimulatie bij chronische pijn zijn de volgende:
- Chronische uitstralende pijn vanuit de rug, waarbij chirurgisch ingrijpen is uitgesloten [FBBS].
- Chronisch Regional Pain Syndrome[CRPS] ook bekend als Posttraumatische Dystrofie[DP].
- Angina Pectoris. Chronische pijn aan de borstkast zonder dat hiervoor een duidelijke oorzaak gevonden is [AP].
- Chronische hoofdpijn.

KOMT U ER VOOR IN AANMERKING?
Als de meer conventionele behandelingen niet (meer) werken om uw pijn te bestrijden, kunt u na een uitgebreid medisch onderzoek in aanmerking komen voor een proefstimulatie. Indien deze proefstimulatie een positief resultaat heeft, dat wil zeggen dat er sprake moet zijn van een aanzienlijke pijnreductie, kan worden overgegaan tot plaatsing van een definitieve stimulator (ook wel pijnpacemaker genoemd).

RUGGENMERGSTIMULATIE:
Bij ruggenmergstimulatie wordt gebruik gemaakt van een apparaatje dat operatief onder de huid wordt geplaatst. Dit apparaat (pacemaker) maakt deel uit van een systeem, waarmee elektrische impulsen aan ruggenmerg of perifere zenuwen worden afgegeven. Deze elektrische impulsen worden geleid via een elektrode, die ook in het lichaam wordt geïmplanteerd. Dankzij deze impulsen kunnen pijnsignalen de hersenen niet meer bereiken. Er zijn twee typen neurostimulatie: zenuwstimulatie van het ruggenmerg en stimulatie van de perifere zenuwen. Uw arts bepaalt welke stimulatie voor u het meest geschikt is.

TENS:
Pijnbehandeling door middel van elektrische impulsjes, die via plakelektroden op de huid worden doorgegeven aan de zenuwbanen, wordt in veel landen op grote schaal toegepast. T(ranscutane) E(lektrische) N(euro) S(timulatie) is een veilige en gemakkelijk uit te voeren behandelvorm, die geen nadelige bijwerkingen kent. TENS wordt zowel toegepast bij acute als bij chronische pijnklachten. De behandeling kan plaatsvinden in de kliniek maar vooral ook in de thuissituatie.

Over het algemeen worden twee behandelvormen onderscheiden. Bij acute pijn wordt veelal gekozen voor een blokkade van het pijnsignaal.Bij chronische pijn wordt veelal gekozen voor activering van het lichaamseigen afweersysteem. TENS is een compact apparaatje, dat zeer nauwkeurig is en bijzonder eenvoudig in de bediening. Het raadplegen van uw arts/therapeut wordt aangeraden.

WAAR KUNT U MEER INFORMATIE KRIJGEN?
Uw arts kan uw vragen beantwoorden of u naar een specialist verwijzen, die ervaring heeft met deze wijze van behandeling. Inmiddels zijn er in Nederland al vele centra waar neurostimulatie bij chronische pijn wordt toegepast. De vereniging kan u adviseren op welke wijze u met een arts in contact kunt komen. WEBSITE: www.pvvn.nl Bezoek onze website indien u meer en uitgebreidere informatie wenst. Naast informatie over chronische pijn en diverse behandelingen treft u een woordenlijst aan en ervaringsverhalen van mensen, die reeds behandeld zijn. Ook staan er nuttige links, die u wellicht verder kunnen helpen aan specifieke informatiestaan er nuttige links, die u wellicht verder kunnen helpen aan specifieke informatie.

WAT BIEDT DE PATIËNTEN VERENIGING VOOR NEUROSTIMULATIE HAAR LEDEN EN DONATEURS?
- Informatie voorziening
- Belangenbehartiging
- Telefonisch lotgenotencontact
- Ons kwartaalblad de “Stimulans”
- Leden en lotgenoten contactdagen
- Regionale activiteiten
- Ledenvergaderingen

LOTGENOTENCONTACT:
Belangstellenden kunnen middels lotgenotencontact steun, uitleg en advies krijgen van mensen, die zelf ervaring hebben met een behandeling, zie bovenstaand lotgenoten contact :036-5220175.

SECRETARIAAT:
Secretariaat PVVN
Biotoop 75
3893 BJ Zeewolde
Tel: 036-5220175
E-mail: secretariaat@pvvn.nl
Gepost door op Geen opmerkingen:

Steunkousen



Voor het deskundig advies en aanmeten van Therapeutische Elastische Kousen

Wanneer moet je elastische kousen dragen?
- Als Uw benen/enkels /voeten iedere dag opzwellen.
- Indien U last heeft van spataderen.
- Spataderen tijdens de zwangerschap
- Wegspuiten van spataderen.
- Indien U door vaatproblemen verkleuringen/harde plekken krijgt op uw been.
- Indien U last heeft van onrustige benen en/of (nachtelijke) krampen.
- Na een thrombose
- Na een wondroosinfectie.
- Bij zwelling van een been nadat er lymfeklieren beschadigd/verwijderd zijn.
- Bij een aangeboren afwijking van het lymfesysteem.
- Bij een lipoedeem( vet- vochtophoping).

Wat doet die elastische kous nu precies?
Uw hart pompt bloed en lymfe rond om organen, weefsels en spieren te voorzien van voedsel en zuurstof. Via de aders moet het zuurstofarm bloed en diverse afvalstoffen weer afgevoerd worden naar het hart. Vooral de kuitspierpomp in je kuiten is hierbij erg belangrijk. (lopen is goed) In de aderen zijn kleppen aanwezig die in verticale houding het terugstromen van het bloed naar de voeten verhinderen. Als deze kleppen niet meer goed sluiten stroomt het bloed gemakkelijk terug en veroorzaakt een toenemende druk op aderen en haarvaten. Deze druk(stuwing) kan meer kleppen en aderen beschadigen. Div afbraakproducten van het bloed kunnen zich opstapelen onder de huid. Dit kan tot verschillende problemen leiden in het voeding- en afvoersysteem van de benen. Bij onvoldoende zuurstofaanvoer bestaat zelfs het gevaar van een open been. Door een speciale breitechniek geven elastische kousen meer of minder druk op het been en de hierin oppervlakkig gelegen bloed-en lymfevaten. Hierdoor kunnen de aders weer goed sluiten wordt de vaatwand ondersteund en werkt de kuitspierpomp beter. Dit alles bevordert een correcte afvoer en stimuleert een goede plaatselijke circulatie.

Tevens wordt zo ook een zwelling van de benen/voeten tegengegaan. De kousen hebben alleen effect als ze elke dag gedragen worden! Dit effect kan niet bereikt worden door de steunkousjes uit het warenhuis, alleen door Correct aangemeten elastische kousen. Ik heb een speciale collectie bij die lekker zit en gemakkelijk aan te trekken is. Ook trek je met de vingers niet door het boordje van de kous heen.
Gepost door op Geen opmerkingen:

Artsencode


Begin januari zag u in Radar een letselschadezaak die zijn weerga niet kent. Één orthopedisch chirurg, dr. de Bruin, maakte waarschijnlijk tientallen slachtoffers in het Waterlandziekenhuis in Purmerend.

Veel slachtoffers vragen zich af waarom geen enkele andere arts vroegtijdig aan de bel heeft getrokken. In de Nederlandse artsenwereld lijkt het 'netjes' om uit de school te klappen over collega's.

Het niet ingrijpen bij missers kan ook voor de artsen die het signaleren gevolgen hebben. De artsenfederatie KNMG heeft 8 jaar geleden gedragsregels opgesteld, waarin onder meer staat dat als een collega fouten maakt, er verwacht wordt dat zijn of haar collega die fouten tijdig opspoort om erger te voorkomen.

Er moet een meldplicht komen waarin artsen verplicht worden het disfunctioneren van een collega te melden. Zodat zulke grote letselschadezaken zoals het Waterlandziekenhuis in de toekomst kunnen worden voorkomen.
Gepost door op Geen opmerkingen:

Boekbespreking


Chronische (pijn)
Auteur: Huub Fest
ISBN: 90-202-0140-9
Pagina's: 96
Prijs:€ 4.92
Omschrijving: De auteur, die eerder boeken over pijn schreef kreeg honderden reacties. Veel patiënten bleken dezelfde gevoelens en ervaring te hebben en voelden zich vooral en overal onbegrepen. Op basis daarvan schreef hij dit algemeen gestelde boekje over chronische pijnaandoeningen. Het boekje bevat heel veel praktische tips. Het is ook geschikt voor artsen, specialisten, psychologen, rechters, verplegend personeel, werkgevers,verzekeringen - en arbeidsdeskundigen.

De pijn de baas
Auteur: DR Frits Winter
ISBN: 90-5513-411-2
Pagina's: 182
Prijs: € 13,31
Omschrijving:chronische pijn wil zeggen: pijn 's morgens, pijn 's middags,pijn 's avonds en pijn 's nachts. Pijn is een kwelling, die het leven van elke zin kan beroven. Werk,sport,hobby,vakantie,kortom alle aktiviteiten gaan steeds moeizamer en worden soms zelfs onmogelijk. Wat er dan overblijft is een deprimerende leegte. Relaties komen onder druk te staan kennisen,collega's, vrienden en zelfs gezinsleden kunnen door gebrek aan kennis inzicht en begrip van elkaar vervreemden. Isolement dreigt. Een beter antwoord op chronische pijn voorkomt heel veel menselijk leed en betekent een enorme besparing van kosten. Het is belangrijk dat de patiënten zelf weet wat er aan de hand is,wat hij moet doen en wat hij moet laten. Het onder deskundige begeleiding doornemen van deze behandelingsmethode,blijft een uitstekend therapeutium te zijn,zeker als dit met meerdere personen tegelijk kan gebeuren. Dr Frits Winter heeft een therapieboek ontwikkeld waarmee talloze pijnpatiënten gedurende de laatste tientallen jaren zijn geholpen . Hij geeft de laatste wetenschappelijke inzichten op het gebied van pijnmanagement weer.Zijn eenvoudige rechttoe-rechtaan benadering heeft dit boek tot meest bruikbare handleiding voor pijnbehandeling in Nederland en ver daarbuiten gemaakt.

Als u altijd pijn heeft (chronische pijn zelfzorgboek)
Auteur: Is alleen bij de Nederlandse apotheek te koop
ISBN: 90-72248-44-9
Pagina's: 147
Prijs: € 13,51
Omschrijving: Sommige mensen hebben altijd pijn. Dit wordt 'chronische pijn' genoemd. Soms is de oorzaak van de pijn bekend, maar kan de arts hier niets aan doen. Soms weten de artsen niet wat de oorzaak is. In beide gevallen krijgt u te horen: 'U moet er mee leren leven...' Deze mensen voelen zich vaak aan hun lot overgelaten. Het is alsof ze door niemand worden begrepen. Ook voelen ze zich soms niet serieus genomen, alsof mensen niet geloven dat ze pijn hebben. En heel vaak voelen ze zich machteloos: ze weten niet meer hoe het nu verder moet. Voor deze mensen is het zelfzorgboek chronische pijn geschreven. In dit boek staat wat u zelf allemaal kunt doen om met de pijn om te gaan. Hoe kunt u de pijn aanpakken?.. Hoe kunt u leren ontspannen, ondanks de pijn?.. Hoe kunt u gezonder gaan leven, zodat u de pijn beter kunt verdragen?.. Hoe kunt u overbelasting voorkomen?.. Wat kunt u hebben aan bewegen en oefeningen ?.. , Verder staat in het boek veel praktische informatie over onderwerpen waar mensen met pijn mee te maken kunnen krijgen: hulpverlening, behandelingen, pijnstillers, alternatieve behandelwijzen, allerlei wettelijke zaken, uitkeringen, . enzovoort. Het boek is geschreven in samenwerking met de Stichting Pijn-Hoop, de Nederlandse Vereniging ter Bestudering van Pijn en het Samenwerkingsverband Pijndisciplines. Aan het boek hebben tal van deskundigen een bijdrage geleverd: anesthesiologen, neurologen, fysiotherapeuten, psychologen, medewerkers van de Stichting Pijn-Hoop en - natuurlijk - mensen met chronische pijn zelf.

Leren leven met een chronische ziekte
Auteur: Pim Cuijpers / P.M Lewinsohn e.a
ISBN: 90-5574-118-3
Pagina's: 121
Prijs: € 11,92
Omschrijving: Meestal brengt een chronische ziekte veranderingen met zich mee: lichamelijke beperkingen, een andere beleving van je lichaam dat je in de steek laat en daardoor een veranderd zelfbeeld. Het is dan ook niet verwonderlijk dat een depressie snel op de loer ligt. De auteurs menen dat er psychologische methoden bestaan om een goede stemming te behouden of een sombere stemming te verbeteren. Het uitgangspunt hierbij is de zogenaamde Sociaal Leren-theorie van de Amerikaanse psycholoog Alfred Bandura, die de verbanden blootlegt tussen gedachten, handelingen en gevoelens. In deze theorie wordt ervan uitgegaan dat wat aangeleerd is, ook weer afgeleerd kan worden. Via allerlei oefeningen leer je je ontspannen, meer plezierige dingen ondernemen, denkpatronen doorbreken en sociaal vaardiger worden. Tien hoofdstukken, geen index, speciale kaders met voorbeelden. Dit boekje is gebaseerd op een Amerikaans boek en stapt vrij gemakkelijk heen over het feit dat mensen met een chronische ziekte alle reden hebben om zich somber te voelen in onze maatschappij. Desondanks is het nuttig, omdat het tot groter zelfinzicht en dus een prettiger leven kan leiden

Leven met uw pijn
Auteur: Annabel Broome & Helen Jellicoe
ISBN: 90-266-1960x
Pagina's: 87
Prijs: ?
Omschrijving: De mensen die in dit boek beschreven worden hebben, ondanks hun pijn,leren genieten van het leven. Om welke pijn het ook gaat,de methode die hier wordt beschreven helpt de pijn te begrijpen en ermee om te gaan. de auteurs bieden een praktische gids die week in week uit gevolgd kan worden. Het boek is gericht op mensen die ondanks grondig medisch onderzoek en behandelingen nog steeds pijn hebben. Chronische pijn wegnemen is vaak niet mogelijk. Het belangrijkste is dat men beseft dat het probleem er is en dat men door moet. De eerste stap is het besseffen en aanvaarden dat uw een pijnprobleem heeft. De tweede stap is dan dat u uw pijn beter leert begrijpen en de derde stap is het leren beheersen van uw pijn. Als de lezer zich dit realiseert kan het programma in dit boek gevolgd worden,zodat men stapsgewijze leert omgaan met pijn.

Een warme hand, gebeden van troost bij ziekte en pijn.
Auteur: Lina Van Mellaert
ISBN: ? Lannoo
Pagina's: ?
Prijs: € 11,95
Omschrijving: Een warme hand, is een zoektocht naar troost, iets waaraan iedereen wel eens behoefte heeft. Of als een zoektocht naar jezelf. En ook daarbij kan een boek als kompas nuttig werk doen. Bovendien hoef je het boek niet haastig te lezen. Integendeel, het is geschreven voor momenten van tijd genoeg, de zeldzame ogenblikken waarop haastige mensen even tijd kunnen maken.

Neem me zoals ik ben
Auteur: Els Winne
ISBN: 90-5873-034-4 SIG
Pagina's: ?
Prijs: ?
Omschrijving:Een pleidooi voor het aanvaarden van het anders zijn dan de andere. Dat 'anderszijn' is soms levensgroot merkbaar. Andere keren is het 'anderszijn' niet zo meteen te zien. Maar het is daarom niet minder aanwezig. Ieder op zijn manier worden deze mensen geconfronteerd met een buitenwereld die niet altijd even lief voor hen is

Wonderen op pootjes
Auteur: Marguerite Vlielander
ISBN: ?
Pagina's: ?
Prijs: € 13,14 / Bestellen op rek. 320-082090968, met vermelding: v/d titel
Omschrijving: Hoe langer, hoe meer komt men erachter hoeveel dieren voor mensen kunnen betekenen wanneer deze ziek of verdrietig zijn. De schrijfster vond dit zo wonderlijk dat ze besloot er een boek over te schrijven.
Gepost door op Geen opmerkingen:

Wat is een medicijnpomp?


Medicijnpompen (ook wel 'systemen voor intrathecale toediening van geneesmiddelen' genoemd) geven de pijnmedicatie uit de pomp af in de met vloeistof gevulde ruimte rond het ruggenmerg (de 'intrathecale ruimte'). De pijnmedicatie wordt direct aan de pijnreceptoren in het ruggenmerg afgegeven, en hoeft dus niet eerst in de bloedsomloop te worden opgenomen. Om die reden kan bij het gebruik van een medicijnpomp met een veel lagere dosering worden volstaan dan bij gebruik van medicijnen in tabletvorm.1-5

SynchroMed® II-medicijnpomp

Geneesmiddeltoediening met een medicijnpomp
Het systeem bestaat uit een pomp en een katheter, die beide tijdens een operatie worden geïmplanteerd. De pomp is een rond apparaatje met een reservoir dat de pijnmedicatie toedient. De pomp wordt meestal in de buikholte geplaatst. De katheter is een dun en flexibel slangetje dat met één kant in de ruimte rond het ruggenmerg wordt ingebracht en met de andere kant op de pomp wordt aangesloten.

Tijdens de operatie vult de arts de pomp met behulp van een naald met pijnmedicatie. De pomp 'duwt' de medicatie via de katheter naar het gebied rond het ruggenmerg ( intrathecale ruimte) waar zich de pijnreceptoren bevinden. Wanneer de pomp bijgevuld moet worden, gaat u voor een poliklinische afspraak terug naar het ziekenhuis.

Hoe werkt het?
Het ruggenmerg kunt u zien als de snelweg naar de hersenen voor pijnsignalen. Wanneer de pomp zijn medicatie direct aan de pijnreceptoren bij het ruggenmerg afgeeft, worden de pijnsignalen van de weg gehaald voordat ze de hersenen kunnen bereiken.

De producten van Medtronic
Medtronic heeft een breed aanbod aan medicijnpompsystemen met verschillende eigenschappen voor specifieke pijnklachten:
•Programmeerbare medicijnpompsystemen – Met het SynchroMed®-systeem kan de dosering worden gepland en aangepast met een extern programmeerapparaat.
•Artsenprogrammeerapparaat – Een kleine computer waarmee de arts de infusiesnelheid kan aanpassen door bepaalde instellingen in het pompsysteem te wijzigen (geldt alleen voor programmeerbare pompen).
•Patiëntenprogrammeerapparaat – Een draagbaar apparaat waarmee u zelf een dosis van de voorgeschreven medicatie kunt toedienen (geldt alleen voor programmeerbare pompen).

Als u in aanmerking komt voor een medicijnpomp, bepaalt u samen met de arts welk pijnbehandelsysteem het meest geschikt is voor u.
Gepost door op Geen opmerkingen:

Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo)


De Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) regelt dat mensen met een beperking de voorzieningen, hulp en ondersteuning krijgen die ze nodig hebben. Het kan gaan om ouderen, gehandicapten of mensen met psychische problemen. De Wmo zorgt ervoor dat iedereen kan meedoen aan de maatschappij en zelfstandig kan blijven wonen. Gemeenten voeren de Wmo uit en iedere gemeente legt andere accenten.

De Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) zorgt ervoor dat iedereen kan meedoen aan de maatschappij en zelfstandig kan blijven wonen. Het gaat bijvoorbeeld om mensen met beperkingen door ouderdom of handicap of een chronisch psychisch probleem. Als meedoen of zelfstandig wonen niet lukt zonder hulp, kunt u de gemeente vragen om ondersteuning, zoals thuiszorg of een rolstoel.

Gemeente verantwoordelijk voor Wmo
Uw gemeente bepaalt zelf voor het grootste deel hoe ze de Wmo uitvoert. Uw gemeente is ook zelf verantwoordelijk voor het lokale Wmo-beleid. Als u wilt weten van welke Wmo-voorzieningen u gebruik kunt maken, kunt u het beste contact opnemen met uw gemeente. De meeste gemeentes hebben een loket waar u terecht kunt met Wmo-vragen, bijvoorbeeld het Wmo-loket, Zorgloket of Loket Wegwijs.

Invoering Wmo
De Wmo is ingevoerd in 2007 en vervangt een aantal wetten:
Wet voorziening gehandicapten (Wvg). De Wvg regelde voorzieningen voor mensen met een beperking of handicap.
Welzijnswet. De Welzijnswet regelde welzijnswerk, zoals maatschappelijk werk, de peuterspeelplaats, jongerenwerk, buurthuizen en vrouwenopvang.
Huishoudelijke hulp uit de AWBZ. Met de invoering van de Wmo is uw gemeente verantwoordelijk voor huishoudelijke hulp als u die nodig heeft.

Meer informatie Wmo
Voor meer informatie over de Wmo kunt u contact opnemen met uw gemeente.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Abonneren op: Posts (Atom)